Zmiany w środowisku naturalnym. Metody produkcji żywności
Fragment pochodzi z książki „Każdy kęs ma znaczenie” dr Grażyny Pająk

Rozwój rolnictwa i sztuki kulinarnej rozpoczął się wraz z osadnictwem. Przez wieki człowiek stopniowo uprawiał coraz więcej roślin i udomawiał nowe gatunki zwierząt i rozwijał rolnictwo. Ziemia użytkowana racjonalnie, starannie i umiejętnie zaczęła dawać coraz wyższe plony. Pogłębiała się warstwa próchnicy, w uprawach pojawiały się nowe gatunki roślin, w hodowli nowe rasy zwierząt. Rozwijający się przemysł umożliwiał wytworzenie coraz lepszych narzędzi i maszyn rolniczych. Równowaga środowiska, płodozmian, różnorodność roślin, hodowla zwierząt w zgodzie z naturą dawały zdrową żywność, która korzystnie wpływała na zdrowie człowieka.

Ostatnie stulecie zupełnie zmieniło charakter rolnictwa i produkcji żywności. Wychodząc z założenia, że rośliny uprawne można „karmić” poszczególnymi substancjami mineralnymi dostarczanymi do gleby, w której rosną, zaczęto na szeroką skalę stosować nawozy chemiczne. Po wprowadzeniu sztucznych nawozów, automatyki i wyspecjalizowanych maszyn w rolnictwie zbiory były coraz większe, a praca coraz łatwiejsza. Wydawało się, że takie rolnictwo ma same zalety. Plony wzrastały nawet o 100%, trud przemieszczania setek ton obornika został ograniczony do rozsypywania kilkuset kilogramów azotanów, fosforanów i soli potasowych.

W tym czasie zbiory były wysokie i dorodne, a dochody ludzi z branży rolniczej rosły imponująco. W krótkim czasie rolnictwo nastawione wyłącznie na zysk stało się jednym z działów produkcji przemysłowej. Aby zrównoważyć popyt i sprzedaż, kosztem małych gospodarstw, zaczęto stopniowo wprowadzać kombinaty rolnicze jako linie produkcyjne. Rozpoczęto masową produkcję taniej żywności o niskiej jakości. Preferencje dużych gospodarstw i nadmiar tanich produktów spożywczych spowodowały, że praktycznie przestało się opłacać produkować zdrową żywność ekologiczną.

Rozpoczęła się magia mrożonek, przetworzonych produktów, fast foodów, kuchenek mikrofalowych, era gotowych produktów. Po latach okazało się, że stosując masowo nawozy mineralne, ograniczono, a z czasem całkowicie zaniedbano zabiegi podtrzymujące procesy regeneracyjne i glebotwórcze, niezbędne dla utrzymania wysokiego stanu próchnicy. Aby rozległe uprawy wyizolowanych gatunków i odmian – zbóż, warzyw i owoców – dalej dawały obfite plony i wysokie zyski, stosowano nowe środki chemiczne do zwalczania chorób, chwastów i pasożytów. Pojawienie się tych substancji na rozległych obszarach monokultur uprawowych spowodowało zaburzenie równowagi w całym środowisku.

Długi okres sztucznego stymulowania gleby zablokował w niej naturalne procesy regeneracyjne. Naruszenie równowagi składników organicznych i mineralnych spowodowało zaburzenie wszystkich procesów biologicznych. Brak równowagi w glebie obniżył jakość plonów, jednocześnie zaburzając równowagę składników odżywczych w roślinach, które stały się coraz mniej wartościowym pożywieniem dla ludzi i zwierząt.Współczesne rolnictwo zostało zdominowane wymogami produkcji mięsno-hodowlano-paszowej. Znaczną część zbiorów przeznacza się na paszę dla zwierząt hodowanych na mięso. Proporcje są przerażające, mała część tej ilości zboża, którą uprawia się obecnie, wystarczyłaby do dostarczenia codziennego posiłku wszystkim ludziom na Ziemi przez cały rok. Zwiększenie plonów jest wymuszane głównie produkcją mięsa. Ogromne, nienaturalne hodowle zwierząt przeznaczonych na rzeź są olbrzymim obciążeniem ekologicznym dla całego środowiska. Dodatkowo w pogoni za efektami pseudohodowli zwierzęta są faszerowane nie tylko sztuczną karmą, ale też hormonami i antybiotykami. Ponad 89% rocznej produkcji antybiotyków na świecie jest wykorzystywana w hodowli zwierząt.

Przywykliśmy do wygody, stare dobre nawyki z czasem się zatarły. Wabieni reklamą, zaczęliśmy jeść potrawy nowe, ładne, kolorowe, sztuczne, ale niezdrowe. Na przestrzeni ostatnich 50 lat sposób, w jaki się odżywiamy, zmienił się diametralnie, a my oczami wyobraźni wciąż widzimy naturalną uprawę roślin i hodowlę zwierząt. Etykiety kupowanych produktów pokazują nam naturalne środowisko, zielone łąki, zdrowe zwierzęta. W supermarketach warzywa i owoce kupujemy przez cały rok. Producenci rzadko się przyznają, jak produkowana jest żywność. Obecnie w masowej produkcji w grę wchodzą fabryki, olbrzymie przetwórnie, coraz częściej należące do wielkich międzynarodowych korporacji. Nie liczą się już małe gospodarstwa. Nasze jedzenie pochodzi z dużych fabryk, gdzie nie liczą się człowiek i zwierzęta. Nikt nie myśli o chorobach i konsekwencjach ekologicznych takiej produkcji.

Przemysł spożywczy przestał być przyjazny człowiekowi. Masowo produkowana żywność, choć jest to trzymane w tajemnicy, stała się niebezpieczna. Większość producentów śmieciowej żywności ukrywa swoje metody produkcji i z zasady nie jada własnych produktów. W krajach rozwiniętych zaledwie kilkanaście międzynarodowych korporacji narzuca zasady i prawa produkcji żywności, kontrolując rynek spożywczy praktycznie od rolnika do półki w supermarkecie. Duże korporacje, osiągając gigantyczne zyski, masowo wykupują małe przedsiębiorstwa, ale wówczas przestają one produkować naturalną żywność. Przez lata korporacje doprowadziły do wprowadzenia ustaw, które uniemożliwiają publiczną krytykę produkowanej przez nie żywności. Przemysł spożywczy rozwinął się dzięki gigantycznym sieciom dyktującym warunki na rynku. I nawet jeśli rezygnujemy z fast foodów, to i tak najczęściej jemy mięso z masowej produkcji.

Przez lata przemysł zmienił produkcję kurczaków. Cykl życia jednej kury trwa o połowę krócej niż 40 lat temu. Po 7 tygodniach kura waży 2,5 kg. Filety są większe, sprzedawane bez kości – skutecznie zmieniają gusta klientów. Nie liczy się to, ile kura zjadła antybiotyków i czy mięso jest zdrowe, ważne, że mieści się w sztucznie ustalonych normach. Przemysł zmienił nie tylko chów, ale również przetwórstwo i wszystkie branże pokrewne. Produkcja kukurydzy, soi, pszenicy i rzepaku, które podbiły świat, wzrosła minimum dziesięciokrotnie dzięki nawozom, herbicydom i pestycydom. Nieważne, że rośliny te są modyfikowane, szkodliwe dla człowieka, liczy się tylko zysk. Kukurydziany syrop glukozowo-fruktozowy, gluten pszeniczny, olej sojowy i rzepakowy i „zdrowa żywność” z tych produktów to tylko nieliczne przykłady nadużyć zaufania klientów przemysłu spożywczego.

Szybki rozwój przemysłu chemicznego i spożywczego nie pozostał bez wpływu na produkcję żywności. Nowoczesne technologie umożliwiły nadmierne przetwarzanie codziennie spożywanych przez nas pokarmów. Niszcząc i przerabiając różne produkty naturalne, pozbawiamy ich resztek cennych witamin i minerałów. Izolując z nich poszczególne składniki spożywcze, dodając dziesiątki różnych związków chemicznych w postaci spulchniaczy, barwników, zapachów, konserwantów, zestawiamy nową żywność zupełnie inaczej, niż robiła to natura.

Nikt nie myśli, czy krowy mogą jeść kukurydzę i mączki produkowane z odpadów mięsa ryb i zwierząt. Nikt nie weryfikuje skutków nowych technologii, zastanawiając się nad sensem i tolerancją ich w środowisku. Traktujemy zwierzęta i siebie jak maszyny, którym dostarcza się paliwo. Stare porzekadło mówi, że jesteś tym, co jesz. Współczesna nauka to potwierdza, ale przecież to zdanie dotyczy również zwierząt hodowlanych, które w łańcuchu pokarmowym sami spożywamy. Oddzielono nas od naturalnego środowiska. Ziemia leży odłogiem. O wszystkim decydują wielkie korporacje. Powstaje pytanie, czy można zmienić ten system ? Czy można wykarmić nasz świat produktami naturalnego, ekologicznego rolnictwa ? Myślę, że TAK. Rolnicy ekologiczni są bardzo zaradni, generują mniejsze koszty produkcji, dodatkowo nie marnują tyle żywności i energii co giganty. Epidemie zakażeń Escherichią coli, salmonellozą czy chorobą Creutzfeldta-Jakoba (choroba szalonych krów) to przecież konsekwencje życia zwierząt w bezdusznych fabrykach, a nie w małych gospodarstwach powadzonych w harmonii z naturą.

To ostatni dzwonek, aby uratować ten świat. Aby oczyścić i odbudować Ziemię, wprowadzić stan homeostazy w środowisku i każdym organizmie żywym. Wystarczy większa świadomość decydentów, wsparcie dla małych producentów i przekonanie, które przecież zależy od nas samych. Masz wybór.

Chcąc zmienić ten system:

• wybieraj produkty sezonowe
• kupuj żywność lokalną
• kupuj żywność jak najbardziej naturalną i organiczną
• korzystaj z ryneczków lub zaopatruj się u rolników
• wybieraj firmy, które jak ty chcą zmienić ten świat na lepszy
• kupuj produkty firm, które szanują zwierzęta i pragną produkować bezpieczną, zdrową żywność
• w internecie szukaj platform, które łączą producentów żywności ekologicznej z konsumentami
• zorganizuj wokół siebie społeczność, która myśli tak jak ty
• sprawdzaj, co dany produkt ma w składzie (czytaj etykiety)
• jedz posiłki przygotowane w domu • poza domem wybieraj sprawdzone restauracje.

Fragment pochodzi z książki „Każdy kęs ma znaczenie” dr Grażyny Pająk

Cały rozdział możecie przeczytać w książce „Każdy kęs ma znaczenie.” dostępnej w Empik lub online

http://www.empik.com/kazdy-kes-ma-znaczenie-dieta-doktor-grace-pajak-grazyna,p1186996877,ksiazka-p

Lub na Woblink w formie papierowej i ebook

https://woblink.com/ksiazka/kazdy-kes-ma-znaczenie-dieta-doktor-grace-pajak-grazyna-75857

https://woblink.com/ebook/kazdy-kes-ma-znaczenie-grazyna-pajak-37889